DEMENCJA- ogólnoświatowy kryzys zdrowotny

Co to jest demencja i jakie są jej przyczyny?

Demencja, zwana także otępieniem, to zespół objawów związanych z przewlekłą lub postępującą (zwykle nieodwracalną) chorobą mózgu. Niekiedy może występować w przebiegu innych schorzeń- wówczas zanika, gdy choroba podstawowa zostaje wyleczona. Najczęściej jednak ma ona charakter progresywny i wiąże się z ciągłym, stopniowym spadkiem sprawności poznawczej, umysłowej i fizycznej.

Potrzebujesz więcej informacji zapobiec / opóźnić pojawienie się demencji?
Zapraszamy do kontaktu: 32 630 40 10

Przyczyną demencji jest obumieranie komórek mózgowych, których degradacja następuje szybciej niż w czasie fizjologicznego starzenia się organizmu. Niektóre przyczyny otępienia, jeśli są poprawnie i wcześnie zdiagnozowane, mogą być całkowicie wyleczone, co pozwoli na zapobiegnięcie przedwczesnej śmierci komórek nerwowych. Zalicza się tu takie stany, jak: niedobór witamin (zwłaszcza B₁₂, B₁ikwasu foliowego), anemia, zażywanie niektórych leków i substancji psychotropowych, uzależnienie od alkoholu, hipoglikemia, niektóre guzy mózgu.

Do wystąpienia demencji lub nasilenia objawów otępiennych przyczynia się także:

• niewłaściwie leczone nadciśnienie tętnicze i cukrzyca,
• miażdżyca,
• palenie tytoniu,
• nadwaga i otyłość.

Ryzyko rozwoju otępienia jest związane z wiekiem i dotyczy głównie osób po 65. roku życia, choć w niektórych przypadkach może być rozpoznane także u ludzi młodszych (nawet przed 30. r.ż). Ze względu na wydłużenie średniej długości życia, liczba osób starszych w populacji światowej wzrasta, co wiąże się z częstszym występowaniem chorób otępiennych, w tym najczęstszej- choroby Alzheimera.

Jakie są objawy demencji?

Typowy dla otępienia jest postępujący charakter objawów, lecz szybkość tego procesu, jak również rodzaj symptomów dominujących zależą od etapu choroby i typu demencji. W przebiegu otępienia stwierdza się zaburzenia funkcji poznawczych, do których należą: pamięć, orientacja, liczenie, zdolności rozumienia i uczenia się, myślenie, ocena rzeczywistości oraz funkcje językowe. Współistnieją one zwykle z zaburzeniami zachowania, motywacji i emocji, a także zmianami osobowości.

Objawy najczęściej obejmują apatię, utratę dotychczasowych zainteresowań oraz stany depresyjne. Pojawia się lęk, nadmierna pobudliwość, podejrzliwość i skłonność do zachowań agresywnych. Osoba chora często bezcelowo przemierza pomieszczenie tam i z powrotem, bezzasadnie krzyczy, czasem także używa wulgaryzmów. Demencji może towarzyszyć także zmiana rytmu dobowego- chorzy w nocy są aktywni, a w dzień śpią.

Wśród pozostałych objawów najczęściej wymienia się również:

• Wahania nastroju,
• Zmiany osobowości,
• Problemy z pamięcią krótko- i długotrwałą,
• Omamy i urojenia,
• Zaburzenia apetytu,
• Zaburzenia snu,
• Spowolnienie psychoruchowe,
• Problem z wykonywaniem czynności higienicznych i dnia codziennego,
• Brak rozumienia mowy,
• Dezorientacja,
• Ubogie słownictwo.

Jakie są rodzaje demencji?

Najczęstszym powodem powstawania demencji są choroby zwyrodnieniowe w obrębie mózgu. Wyróżnia się tu przede wszystkim: chorobę Alzheimera (70-80% przypadków otępienia), otępienie czołowo-skroniowe (20-25% przypadków) i z ciałami Lewy’ego (10-30% przypadków). Drugą w kolejności najczęstszą przyczyną postawania demencji są schorzenia naczyń mózgowych, które prowadzą do rozwoju tzw. otępienia naczyniopochodnego, stanowiącego 10-15% zachorowań. Inne, mniej powszechne przyczyny rozwoju demencji obejmują: infekcje bakteryjne i wirusowe (np. HIV), chorobę Crautzfeldta-Jacoba, zespół Wernickigo-Korsakowai wiele innych. Otępienie może towarzyszyć także chorobie Parkinsona czy pląsawicy Huntingtona.

Choroba Alzheimera. Jest to pierwotna choroba zwyrodnieniowa mózgu, w przebiegu której dochodzi do gromadzenia się nieprawidłowego białka (amyloid beta, β-amyloid) pod postacią tzw. płytek starczych, co prowadzi do uszkodzenia komórek nerwowych, a następnie ich zanikania (atrofia). Najczęściej dotyczy osób po 65. roku życia, choć czasami może pojawić się znacznie wcześniej, co jest związane z czynnikami genetycznymi. Choroba Alzheimera jest nieodwracalna i postępująca. Objawia się stopniowym zanikaniem pamięci oraz niemożnością wykonania nawet prostych zadań ruchowych. Upośledzona jest zdolność uczenia się, zapamiętywania, mówienie i rozumienie mowy, a nawet czytanie czy liczenie. Zaburzone zostają czynności wymagające złożonych ruchów, np. mycie się, ubieranie, przygotowywanie posiłków. Osoby chore często nie pamiętają o ważnych wydarzeniach, nie umieją sobie przypomnieć, gdzie zostawili dany przedmiot, czasem oskarżają innych o jego kradzież.

Zaburzenia pamięci skutkują wielokrotnym powtarzaniem tych samych czynności. W późniejszym okresie zanika zdolność orientacji, chory przestaje odróżniać pory roku czy dni tygodnia, nie rozpoznaje swoich bliskich. Chorobie Alzheimera towarzyszą także zmiany osobowości- chorzy często stają się nadmiernie pobudzeni, rozdrażnieni, podejrzliwi, a także agresywni.

Otępienie czołowo-skroniowe. U jego podłoża leży atrofia płatów czołowych i skroniowych mózgu na skutek degeneracji neuronów tych okolic. Stwierdzane jest w 8-10% wszystkich przypadków otępienia. Charakterystycznymi objawami są najczęściej zaburzenia mowy, zmiany zachowania i osobowości, natomiast nie stwierdza się większych nieprawidłowości w zakresie pamięci. W części przypadków (30-50%) otępienie czołowo-skroniowe ma podłoże genetyczne.  

Otępienie z ciałami Lewy’ego. Degeneracja komórek mózgowych jest wynikiem odkładania się w korze mózgu i układzie limbicznym złogów białka- tzw. ciał Lewy’ego. Towarzyszy mu zespół parkinsonowski- zaburzenia ruchowe, takie jak trudności w zainicjowaniu ruchu, powolne poruszanie się, zmiana postawy ciała. Pojawia się także symetryczne zwiększenie napięcia mięśniowego oraz obustronne drżenie (inaczej niż w chorobie Parkinsona). Charakterystyczne dla tego rodzaju otępienia są także szczegółowe i plastyczne omamy wzrokowe.

Otępienie naczyniopochodne. Powstaje w wyniku zaburzeń sercowo-naczyniowych, w tym także naczyń mózgowych. Dużą rolę przypisuje się tu miażdżycy, w wyniku której dochodzi do zwężenia światła naczyń zaopatrujących w krew narządy wewnętrzne, w tym mózg. Jego niedostateczne ukrwienie może powodować przyspieszenie degeneracji neuronów, tym samym przyczyniając się do szybszego wystąpienia zespołów otępiennych. Ten typ demencji objawia się m.in. stopniowym osłabieniem pamięci, depresją i apatią; czasem towarzyszą mu także urojenia. Zapobieganie wystąpieniu otępienia naczyniopochodnego polega w głównej mierze na zwalczaniu czynników ryzyka rozwoju miażdżycy i innych chorób serca.

Przeczytaj także: Choroby sercowo-naczyniowe – jak im zapobiegać i jak je skutecznie leczyć?

Jak zapobiec lub opóźnić pojawienie się demencji?

Aby przeciwdziałać wystąpieniu otępienia, w wielu przypadkach możliwe jest wyeliminowanie czynników ryzyka oraz nawyków mogących zwiększać szansę na pojawienie się demencji. Konieczne jest stosowanie prawidłowej diety, ubogiej w nasycone kwasy tłuszczowe i cukry proste. Niezmiernie ważny dla zachowania mózgu w dobrej kondycji jest także regularny wysiłek fizyczny. Im sprawniejsza jest osoba przed pojawieniem się demencji, tym wolniejsza będzie progresja choroby. Odpowiednia dieta oraz aktywność fizyczna przyczyniają się do zachowania zdrowego układu sercowo-naczyniowego, co znacząco ogranicza ryzyko rozwoju otępienia, tak samo jak cukrzycy, otyłości, zaburzeń lipidowych, nadciśnienia czy miażdżycy, które- jak wspomniano wcześniej- silnie predysponują do wystąpienia demencji w przyszłości.

Dowiedz się więcej: Konsultacje dietetyczne Katowice

W przeciwdziałaniu otępienia, jak i spowolnieniu jego progresji, doskonale sprawdzą się kroplówki z kwasem alfa-liponowym. Jest on nazywany „królem antyoksydantów”, ponieważ nie tylko wykazuje silne właściwości przeciwutleniające, ale także przedłuża działanie innych substancji o podobnych właściwościach. Działa regeneracyjnie na tkankę nerwową, dlatego też powszechnie stosuje się go w chorobach neurologicznych, w tym demencji. Ponadto reguluje poziom cholesterolu we krwi oraz zmniejsza ilość płytek miażdżycowych. Pozytywnie wpływa na koncentrację, pamięć i uwagę, a także redukuje uczucie zmęczenia. Co więcej, kwas alfa-liponowy sprawdza się w leczeniu zaburzeń nastroju, zwłaszcza depresji, powszechnie towarzyszącej zespołom otępiennym.

Dowiedz się więcej: Kroplówka z kwasem alfa-liponowym

W leczeniu chorób infekcyjnych, jak również zapalnych i zwyrodnieniowych doskonale sprawdza się ozonowanie krwi. Ozon sprawdzi się w leczeniu i profilaktyce miażdżycy, a także innych chorób sercowo-naczyniowych. Zabieg ozonowania krwi (autohemotransfuzja ozonowa) polega na podaniu do krwiobiegu tzw. „medycznego ozonu”, składającego się z mieszanki tlenu i ozonu. Dzięki temu dociera on do wszystkich tkanek i narządów, pokonuje również barierę krew-mózg, dotleniając komórki mózgowe. Ozon wykazuje działanie przeciwzapalne, zwiększa pobór tlenu przez komórki oraz pozytywnie wpływa na jego metabolizm. Regularne stosowanie ozonoterapii poprawia ukrwienie, odżywienie i natlenienie tkanek organizmu, a tym samym zapobiega ich przedwczesnej degeneracji.  

Dowiedz się więcej: Ozonoterapia

Kolejną substancją, która ma wysoce pozytywny wpływ na układ krążenia i pozwala zachować naczynia krwionośne i serce w dobrej kondycji, jest koenzym Q10. To silny antyoksydant, wykazujący działanie przeciwmiażdżycowe oraz kardioprotekcyjne. Pozytywnie wpływa na poziom cholesterolu i glukozy w krwiobiegu, działa przeciwzapalnie i reguluje ciśnienie krwi. Zaleca się przyjmowanie koenzymu Q10 w postaci kroplówek dożylnych- to pozwala na osiągnięcie lepszej wchłanialności substancji, a tym samym poprawia jego skuteczność. Dodatkowe połączenie z witaminą C wpływa na wzmocnienie efektu wymiatania wolnych rodników, a ponadto sprawi, że koenzym Q10 będzie bardziej stabilny i mniej podatny na temperaturę i światło.

Dowiedz się więcej: Kroplówka koenzym Q10

Uzupełnieniem leczenia i profilaktyki otępienia powinno być usuwanie toksyn, w tym metali ciężkich, z organizmu. Chodzi głównie o aluminium, które może odgrywać istotną rolę w uszkodzeniach komórek mózgowych i powstawaniu choroby Alzheimera. Szybkim i skutecznym sposobem na sprawdzenie, czy organizm jest obciążony tym lub innym pierwiastkiem, jest biorezonans komórkowy na aparacie MORA. Pozwala on na wykrycie 44 różnych metali ciężkich w ustroju, a także umożliwia ich eliminację. Test polega na sprawdzeniu odpowiedzi organizmu badanej na zakończeniach meridian, czyli kanałów energetycznych, rozmieszczonych na palcach rąk i stóp. Wyniki znane są natychmiast, a jeśli test jest dodatni, od razu przechodzi się do terapii mającej na celu usunięcie obciążeń z ustroju. Metoda ta jest całkowicie bezbolesna i nieinwazyjna, dzięki czemu sprawdza się w leczeniu nawet najmłodszych pacjentów.

Dowiedz się więcej: Biorezonans Katowice

Przeczytaj także: ALUMINIUM – czy jest niebezpieczne dla zdrowia?