Zespół metaboliczny - czym jest i jak go leczyć

Zespół metaboliczny to powiązane ze sobą czynniki pochodzenia metabolicznego, które wpływają na rozwój chorób sercowo-naczyniowych o podłożu miażdżycowym oraz cukrzycy typu 2. Może objawić się u osób prowadzących siedzący tryb życia, spożywających w nadmiarze posiłki składające się głównie z cukrów prostych oraz tłuszczów. Z badań wynika, że aż 20% dorosłych Polaków boryka się z zespołem metabolicznym.

Potrzebujesz więcej informacji jak wspomóc leczenie zespołu metabolicznego?
Zapraszamy do kontaktu: 32 630 40 10

Kryteria rozpoznawania zespołu metabolicznego

Pierwszą organizacją, która określiła kryteria diagnostyczne zespołu metabolicznego było WHO. Wyodrębnili cechy oporności na insulinę jako główne kryterium. Określono również kryteria dodatkowe, takie jak: nadciśnienie tętnicze, podwyższone stężenie trójglicerydów, małe stężenie cholesterolu frakcji HDL, otyłość i mikro albuminuria.

Europejska Grupa Badań Insulinooporności (EGIR) również postanowiła wyodrębnić kryteria rozpoznawania zespołu metabolicznego. Kryteria te są modyfikacja definicji WHO. EGIR uznało, podobnie jak w przypadku WHO, że głównym czynnikiem zespołu metabolicznego jest insulinooporność. Zdaniem EGIR, aby móc rozpoznać zespół metaboliczny należy rozpoznać oporność na insulinę oraz co najmniej dwa spośród wymienionych czynników sprzyjających zespołowi metabolicznemu: otyłość brzuszna, nadciśnienie tętnicze, podwyższone stężenie trójglicerydów lub obniżone stężenie cholesterolu HDL, hiperglikemia na czczo.

HIPERGLIKEMIA

Hiperglikemia, inaczej przecukrzenie, to zbyt wysoki poziom cukru we krwi. Rozpoznawana, gdy w osoczu krwi stężenie glukozy na czczo (co najmniej 8 godzin przerwy w przyjmowaniu pokarmu oraz napoi zwierających węglowodany) wynosi ≥100 mg/dl lub gdy o dowolnej porze w ciągu dnia osiąga wartość ≥140 mg/dl. Hiperglikemia na czczo towarzyszy cukrzycy lub stanom przed cukrzycowym. Może być również wynikiem niewystarczającej dawki insuliny długo działającej, podania w nieodpowiednim miejscu lub podania o zbyt wczesnej porze. Hiperglikemia pojawia się, kiedy w organizmie brakuje insuliny (cukrzyca typu 1) lub działanie tego hormonu jest nieprawidłowe (cukrzyca typu 2).

OTYŁOŚĆ BRZUSZNA

Otyłość to przewlekła choroba, która jest następstwem oddziaływania czynników genetycznych oraz środowiskowych. Najpowszechniej stosowanym miernikiem stopnia otyłości jest BMI, czyli wskaźnik masy ciała. Do obliczania BMI stosuje się następujący wzór: BMI = masa ciała [kg]/ wzrost2 [m]. Wartość BMI od 20 do 25 kg/m2 oznacza prawidłową masę ciała. BMI wahające się od 25 do 30 kg/m2 oznacza nadwagę. Natomiast za otyłość uznaje się wartość BMI przekracza 30 kg/m2. Praktycznym wskaźnikiem do rozpoznania otyłości brzusznej jest stosunek obwodu talii do obwodu bioder. Obwód talii mierzy się w poziomie, w połowie odległości między górnym grzebieniem kości biodrowej a dolnym brzegiem łuku żebrowego. Norma dla kobiet wynosi <80 cm i <94 cm u mężczyzn. Nadwagę rozpoznaje się, gdy wartości u kobiet wynoszą 80 cm -88 cm, a u mężczyzn 94 cm -102 cm. Otyłość natomiast to >88 cm u kobiet i >102 cm u mężczyzn.

Otyłość brzuszna to podstawowe kryterium w diagnozowaniu zespołu metabolicznego. Wiąże się to z faktem, iż pozostałe składowe tego zespołu mogą być w bardziej lub mniej bezpośrednio powiązane z otyłością.

PODWYŻSZONE STĘŻENIE TRIGLICERYDÓW

Trójglicerydy to związki należące do tłuszczów prostych. Ich obecność w organizmie jest niezbędna do jego prawidłowego funkcjonowania. Związki te mają za zadanie dostarczać energię do organizmu. Trójglicerydy stanowią pewien rodzaj magazynu energii, który może zostać wykorzystany, jeżeli w ciągu dnia zostanie dostarczone zbyt mało kalorii.
Prawidłowe stężenie trójglicerydów we krwi na czczo wynosi poniżej 150 mg/dl. Skutkiem zbyt wysokiego poziomu trójglicerydów we krwi możne być rozwój chorób przewlekłych, do których zalicza się miedzy innymi zawał serca. Wysoki poziom trójglicerydów można zaobserwować w dyslipidemii, jest również częste u osób otyłych i chorujących na cukrzycę typu 2. Zbyt tłusta dieta, siedzący tryb życia oraz spożywanie nadmiaru cukru prowadzi do podwyższenia poziomu trójglicerydów.

NADCIŚNIENIE TĘTNICZE

Istotą nadciśnienia tętniczego jest stałe występowanie spoczynkowego ciśnienia tętniczego powyżej ustalonych norm. Zgodnie z wytycznymi przyjmuje się, że prawidłowe ciśnienie tętnicze ma wartość mniejszą lub równą 140/90 mmHg (skurczowe 140 mmHg i rozkurczowe 90 mmHg). Wyróżnia się nadciśnienie 1. stopnia (skurczowe 140–159 i rozkurczowe 90–99 mmHg), nadciśnienie 2. stopnia (skurczowe 160–179 i rozkurczowe 100–109 mmHg), nadciśnienie 3. stopnia (skurczowe ≥ 180 i rozkurczowe ≥ 110 mmHg) i izolowane nadciśnienie tętnicze (skurczowe: ≥ 140 i < 90 mmHg).

DYSLIPIDEMIA

Dyslipidemia to zaburzenie gospodarki lipidowej w organizmie. Wysokim poziom lipoprotein prowadzi do rozwoju chorób układu krążenia, miażdżycy, zawału serca oraz udaru niedokrwiennego. Nieprawidłowa dieta bogata w tłuszcze zwierzęce oraz nasycone kwasy tłuszczowe zaburzają równowagę pomiędzy poszczególnymi frakcjami lipoprotein, np. wzrost poziomu LDL i spadek HDL. Lipoproteiny o małej gęstości nazywamy „złym” cholesterolem, w wyniku czego jego cząsteczki w żyłach i tętnicach prowadzą do rozwoju miażdżycy.

Jak wspomóc leczenie zespołu metabolicznego

W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia powikłań w zespole metabolicznym ważne jest, aby zmodyfikować swój styl życia. Należy zastosować odpowiednią dietę oraz dbać o prawidłową masę ciała. Zmiana stylu życia może znacznie poprawić jakość życia pacjentów.

Kroplówka z kwasem alfa-liponowym

W ofercie NZOZ Vitalea znajduje się wiele zabiegów, które zmniejszą ryzyko wystąpienia zespołu metabolicznego oraz wspomogą jego leczenie. Są to m.in.:
Wlew kroplowy z kwasem alfa-liponowym. Kwas alfa-liponowy jest dobrze rozpuszczalny w tłuszczach oraz wodzie i znajduje się w każdej komórce organizmu. Jest znakomitym przeciwutleniaczem, który nie tylko zwalcza wolne rodniki, ale również bierze czynny udział w procesach metabolicznych. Zmniejsza ilość wolnych kwasów tłuszczowych, trójglicerydów i cholesterolu. Kwas alfa-liponowy u pacjentów z cukrzycą typu II obniża poziom glukozy we krwi i poprawia wrażliwość na insulinę oraz wspomaga rozszerzenie naczyń krwionośnych.

Dowiedz się więcej: Kroplówka z kwasem alfa-liponowym

Wlew kroplowy z koenzymem Q10

Koenzym Q10 to antyoksydant niezbędny do funkcjonowania komórek ludzkiego organizmu. Jedną z głównych przyczyn chorób sercowo-naczyniowych jest stres oksydacyjny, tak więc przeciwutleniacze mogą przyczyniać się do zapobiegania rozwoju choroby lub znacząco wpływać na jej przebieg. Osoby z niewydolnością mięśnia sercowego mają wyraźnie obniżony poziom koenzymu Q10 we krwi. Inną ważną zaletą tej substancji jest zdolność do obniżania poziomu "złego" cholesterolu. Koenzym Q10 ma pozytywny wpływ na działanie komórek śródbłonka naczyń krwionośnych u pacjentów z chorobą wieńcową, którego zadaniem jest m.in. kontrolowanie napięcia ścian naczyń oraz modulacja przepływu i ciśnienia krwi.

Dowiedz się więcej: Kroplówka z koenzymem Q10

Hydrokolonoterapia

Zabieg polegający na płukaniu przefiltrowaną wodą jelita grubego na całej jego długości. W trakcie zabiegu usuwane są zalegające resztki pokarmowe, toksyny, pasożyty, konserwanty oraz patologiczna flora bakteryjna. W jelicie grubym może gromadzić się duża ilość kamieni kałowych i niestrawionych pokarmów. Efektem tego jest zaburzenie prawidłowego funkcjonowania przewodu pokarmowego, wątroby, trzustki, nerek, a nawet układu sercowo-naczyniowego. Hydrokolonoterapia polepsza wchłanialność witamin i mikroelementów. Przywraca prawidłowe funkcjonowanie przewodu pokarmowego i usprawnia pracę wątroby. Ma pozytywny wpływ na procesy trawienia, metabolizm, wpływa na utratę zbędnych kilogramów oraz może przyczynić się do zmniejszenia otyłości brzusznej, która jest jednym z czynników ryzyka rozwoju zespołu metabolicznego.

Dowiedz się więcej: Hydrokolonoterapia