MOTYLICA WĄTROBOWA – czy jest groźna dla ludzi?

Motylica wątrobowa (Fasciola hepatica) jest pasożytem należącym do przywr, wywołującym chorobę zwaną fasciolozą. Występuje w wielu krajach na wszystkich kontynentach, w tym również w Polsce. Według doniesień WHO, pasożyt ten jest bardzo rozpowszechniony w Ameryce Południowej, zwłaszcza na obszarach Peru, Chile i Boliwii. Szacuje się, że przywrą zarażonych jest minimum 2,4 miliona ludzi na całym świecie, a kilka milionów znajduje się w grupie ryzyka.

Potrzebujesz więcej informacji jak wyleczyć motylicę wątrobową?
Zapraszamy do kontaktu: 32 630 40 10

Jak wygląda motylica wątrobowa?

Dorosła przywra osiąga długość od 20 do 30 milimetrów i szerokość około 13 milimetrów. Jest widoczna gołym okiem. Ma kształt listkowaty i szaro-brunatny kolor. Posiada dwie przyssawki – gębową i brzuszną oraz kolce z przodu i na środku ciała, które umożliwiają jej poruszanie się. Motylica wątrobowa jest pasożytem obojnaczym, co znaczy, że posiada męskie i żeńskie narządy rozrodcze, dzięki czemu jest zdolna do samozapłodnienia. Składa średnio 6000 jaj na dobę, przy czym liczba ta zmienia się w zależności od pory roku. Największą płodność obserwuje się w miesiącach marzec, kwiecień, maj i wrzesień, natomiast najniższą w styczniu i lutym. Średnia długość życia pasożyta przekracza 10 lat. 

Jak można się zarazić motylicą?

Motylica wątrobowa w głównej mierze jest pasożytem ssaków roślinożernych, w tym zwierząt hodowlanych takich jak krowy, kozy, owce, a także dziko żyjących – żubry, sarny, jelenie. Może być ona przeniesiona ze zwierzęcia na człowieka, co odbywa się przede wszystkim drogą pokarmową poprzez spożycie surowych,zanieczyszczonych roślin oraz wody pochodzącej ze zbiorników śródlądowych. Fascioloza nazywana jest chorobą mokrych pastwisk, co związane jest z faktem, iż na terenach dżdżystych i wilgotnych panują sprzyjające warunki do rozprzestrzeniania się i rozwoju pasożyta. Tereny podmokłe są również naturalnym środowiskiem występowania żywicieli pośrednich. W Polsce są to ślimaki- błotniarki moczarkowe.  

Jaja pasożyta mogą rozwijać się wyłącznie w środowisku wodnym. Następnie wykluwają się z nich larwy (miracydium), które rozwijają się w ciele ślimaka. Tam larwy przekształcają się w sporocystę, z których powstają redie, a następnie cerkarie – larwy, które porzucają dotychczasowego żywiciela i pływają w wodzie, gdzie osiadają na roślinach tworząc cysty. Z nich powstają metacerkarie, które przy zachowaniu odpowiednich warunków są zdolne do zarażenia nawet przez 1,5 roku żyjąc poza organizmem żywiciela. Zawdzięczają to otaczającej je cyście, która chroni je przed niekorzystnymi warunkami zewnętrznymi. Zanika ona jednak w jelicie cienkim żywiciela ostatecznego, skąd pasożyt migruje do wątroby.

Objawy i przebieg choroby

Pierwszy etap choroby przebiega bezobjawowo i zaczyna się w momencie wniknięcia larw do organizmu. Okres wylęgania może trwać od kilku dni nawet do kilku miesięcy. Później pojawia się faza ostra, która trwa od 2 do 4 miesięcy. W czasie jej trwania młode i niedojrzałe pasożyty drażą kanały w miąższu wątroby w celu przedostania się do dróg żółciowych. Pojawiają się wówczas takie objawy, jak powiększenie wątroby i silne bóle brzucha, a także gorączka, wymioty, zaburzenia trawienia i wysypka skórna. Czasem dochodzi również do rozwoju żółtaczki.

Przeczytaj także: Lamblia – czym jest, jak ją wykryć i skutecznie leczyć?

 Gdy pasożyty przedostaną się do dróg żółciowych, fascioloza przechodzi w fazę przewlekłą. Tam, po upływie 3 lub 4 miesięcy, osiągają dojrzałość płciową i zdolność do składania jaj. Jaja pasożyta wraz z żółcią dostają się do jelita, skąd wydalane są wraz z kałem. Objawy towarzyszące tej fazie to okresowe bóle brzucha, anemia, zapalenie i kamica przewodów żółciowych. Może wystąpić także zapalenie trzustki. Przewlekła fascioloza prowadzi do rozwoju zwłóknienia wątroby powstałego na skutek długotrwałego stanu zapalnego. 

Jak uniknąć zarażenia?

Nie należy spożywać roślin wodnych rosnących w zbiornikach wód stojących. Trzeba unikać brania do ust traw i łodyg pochodzących z pastwisk i innych obszarów, gdzie jest ryzyko zanieczyszczenia roślinności odchodami zwierzęcymi.Metacerkarie giną w temperaturze powyżej 30 stopni Celsjusza, dlatego ważne jest zagotowanie wody pochodzącej ze zbiorników wody stojącej, jeśli ma ona służyć jako woda pitna. Nie zaleca się również podlewania pól uprawnych wodą, która może być zanieczyszczona. Warto również wiedzieć, że popularna praktyka, jaką jest moczenie warzyw w wodzie z octem, jest całkowicie nieskuteczna wobec larw motylicy wątrobowej.

Jak wyleczyć motylicę wątrobową?

Motylica wątrobowa jest jednym z najstarszych znanych pasożytów, która w procesie ewolucji doskonale przystosowała się do zmieniających się warunków. Jej obecność często pozostaje niezauważona przez system obronny organizmu, co uniemożliwia samoistne unieszkodliwienie pasożyta. Wykazano również wysoką lekooporność motylicy, co znacznie ogranicza możliwości leczenia farmakologicznego.

Skuteczne wykrywanie i leczenie pasożyta umożliwia biorezonans komórkowy na aparacie MORA. Umożliwia on sprawdzenie obecności 21 pasożytów, w tym glisty ludzkiej, przywry trzustkowej, owsików, lamblii, bąblowca i motylicy wątrobowej, jak i również innych przywr. Po określeniu typu pasożyta, przechodzi się do terapii polegającej na unicestwianiu intruza częstotliwościami, które sam wytwarza.

Więcej o terapii biorezonansem komórkowym przeczytaj tu: Terapia Mora