Lamblia – czym jest, jak ją wykryć i skutecznie leczyć?

Co to jest lamblioza?

Lamblioza, zwana również giardiozą, jest schorzeniem jelita cienkiego spowodowanym zakażeniem pierwotniakiem Giardia intestinalis (znany również jako Giardia lamblia lub Giardia duodenalis). Jest on zaliczany do najpopularniejszych pasożytów przewodu pokarmowego i stanowi najczęstszą przyczynę pierwotniakowych chorób biegunkowych u ludzi na całym świecie.

Giardia lamblia jest jednokomórkowym pierwotniakiem z rodziny wiciowców. Znanych obecnie jest osiem rodzajów G. lamblii, z czego dwa powodują zakażenie u ludzi. Występuje pod dwoma postaciami- jako trofozoit i jako cysta. Cysty są bardzo odporne na warunki środowiska zewnętrznego w którym mogą przetrwać nawet kilka miesięcy, co sprawia, że są wysoce zaraźliwe. Po przedostaniu się cyst do żołądka wraz z zanieczyszczonym pokarmem lub wodą dochodzi do uwolnienia się z nich trofozoitów, które przyczepiają się do nabłonka jelita cienkiego. Następnie wędrują one do dwunastnicy, dróg żółciowych i przewodów trzustkowych. Trofozoity mają zdolność do ponownego przekształcenia się w cysty, które osadzają się w dalszych odcinkach jelita cienkiego oraz w jelicie grubym i wydalane są wraz z kałem. Proces ten jest nieregularny, a ilość pasożytów w stolcu może się znacząco różnić, co utrudnia postawienie prawidłowej diagnozy.

Potrzebujesz więcej informacji jak leczyć lambliozę?
Zapraszamy do kontaktu: 32 630 40 10

Objawy lambliozy

Pierwsze objawy zakażenia występują po upływie około 7-14 dni. Lamblioza może przebiegać bezobjawowo i dotyczy to większości przypadków zarażenia. Jednak przyjmować może także postać ostrej biegunki lub biegunki przewlekłej z towarzyszącym niedożywieniem i spadkiem wagi. U dorosłych pojawić mogą nudności, wymioty, skurczowe bóle brzucha, wzdęcia, cuchnące wodniste stolce o żółtawym kolorze, gazy, brak apetytu, a także stany podgorączkowe, bóle głowy, złe samopoczucie, zmęczenie, problemy ze snem. W konsekwencji zakażenia wystąpić może zachwianie mikroflory jelitowej, co z kolei prowadzi do zaburzeń trawiennych i wchłaniania. Przewlekła postać lambliozy skutkuje niedoborem laktazy, witaminy A, B12, kwasu foliowego i minerałów, co powoduje powstawanie stanów niedożywienia, niedokrwistość i spadek masy ciała. Uszkodzenie błony jelita cienkiego zwiększa jego przepuszczalność, przez co do krwi przedostaje się większa liczba antygenów mogących wywoływać skórne reakcje alergiczne przyjmujące postać wysypki, wyprysków, pokrzywki czy świądu. Powikłaniem po przebytej lambliozie może być także zespół jelita drażliwego, zapalenie stawów, infekcja bakteryjna jelita cienkiego (choroba Whipple’a) oraz zespół przewlekłego zmęczenia. 

Przeczytaj także: Glista ludzka – objawy, leczenie, profilaktyka

Źródła zakażenia lambliozą

Do infekcji najczęściej dochodzi wiosną i w porze letniej. Zarazić się pasożytem można na drodze fekalno-oralnej oraz wodnej. Oznacza to, że G. lambliaprzedostaje się do organizmu poprzez spożycie zanieczyszczonej cystami wody lub pokarmu. Możliwe jest również zarażenie się bezpośrednio od ludzi oraz zwierząt, zwłaszcza kotów, psów, zwierząt hodowlanych, bobrów. Do głównych czynników ryzyka sprzyjających zarażeniu należy m.in. brak higieny- tzw. choroba brudnych rąk, złe warunki sanitarne, używanie wspólnych ręczników, seks analny bez zabezpieczeń oraz hodowla zwierząt domowych. Niewyeliminowanie czynników ryzyka, jak również obecność nosicieli i innych osób zarażonych w otoczeniu, sprzyja ponownym zakażeniom pasożytem. Trudności w całkowitym wyleczeniu lamblii powoduje także dieta obfitująca w cukry proste.

Dowiedz się więcej o biorezonansie komórkowym na aparacie MORA: Diagnostyka biorezonansem komórkowym

Wykrywanie i leczenie lambliozy

Ilość pasożytów wydalanych z kałem może się zmieniać na przestrzeni dni, co utrudnia właściwą diagnostykę laboratoryjną i postawienie diagnozy. Wykrywalność cyst w jednorazowym badaniu mikroskopowym waha się w granicach od 35% do 50%, dlatego zaleca się pobieranie próbek kału kilka dni z rzędu lub z kilkudniową przerwą. Dodatkowy problem diagnostyczny stanowi fakt, iż niektóre grzyby wyglądem przypominają cystę lamblii, co może skutkować fałszywie dodatnim rozpoznaniem.  

Doskonałą alternatywą badań laboratoryjnych dla wykrywania pasożytów jest badanie biorezonansem komórkowym na aparacie MORA. Umożliwia ono sprawdzenie obecności 21 różnych pasożytów na poziomie komórkowym, w tym również G. lamblii. Jest to bezbolesne, nieinwazyjne badanie, które polecane jest zarówno dorosłym, jak i dzieciom. Wyniki testu są znane natychmiast. Po wykryciu jednego lub kilku patogenów w następnej kolejności przystępuje się do terapii polegającej na „wyciszaniu” obcych drgań elektromagnetycznych emitowanych przez pasożyty. Takie działanie ma na celu usunięcie ich z organizmu i przywrócenie równowagi ustroju.