KAMICA NERKOWA – skąd się bierze, jak ją leczyć?

Spis treści

Informacja i rejestracja
tel. 32 630 40 10

Czym jest kamica nerkowa?

Kamica nerkowa, będąca jednym z najpowszechniejszych schorzeń układu moczowego, należy do grupy chorób cywilizacyjnych. Dotyka od 1 do nawet 20% populacji osób dorosłych i coraz częściej także dzieci. Kamica powstaje w obrębie nerek, najczęściej kielichów nerkowych, na skutek formowania się złogów, których materiałem budulcowym są związki chemiczne zawarte w moczu. Ulegają one krystalizacji, tworząc początkowo tzw. piasek nerkowy, który najczęściej zostaje wydalony z organizmu wraz z moczem bez powodowania żadnych dolegliwości. Jeśli jednak drogi moczowe nie są wystarczająco „przepłukiwane” odpowiednią ilością płynów, wówczas może dochodzić do zbijania się piasku w większe złogi, zwane kamieniami nerkowymi. W zależności od składnika dominującego w kamieniach, wyróżnia się kilka typów kamicy nerkowej: szczawianowo-wapniowa, fosforanowo-wapniowa, moczanowa i cystynowa.

Potrzebujesz więcej informacji jak leczyć kamicę nerkową?
Zapraszamy do kontaktu: 32 630 40 10

Jak się objawia kamica nerkowa?

Kamica nerkowa może latami rozwijać się bez wywoływania żadnych objawów i wówczas określa się ją mianem kamicy bezobjawowej. Ma na to wpływ umiejscowienie, kształt i wielkość złogów, które mogą pozostać niezauważone, a ich obecność odkrywa się w czasie rutynowych badań. Zależnie od lokalizacji klinicznie wyróżnia się kamicę nerkową i kamicę moczowodową. Kamienie tworzące się w obrębie nerki często nie dają żadnych symptomów, choć czasem stwierdza się okresowe tępe bóle w okolicy lędźwi lub jamy brzusznej. Silne dolegliwości bólowe pojawiają się dopiero wtedy, kiedy kamień przemieszcza się z nerek przez wąski moczowód w kierunku pęcherza. Jest to najbardziej charakterystyczny symptom kamicy- kolka nerkowa, objawiająca się bardzo silnym bólem odczuwanym w lędźwiowej części pleców i promieniującym do boku oraz podbrzusza.

Dolegliwości mogą być odczuwane także w pachwinach, a w przypadku mężczyzn również w okolicy jąder. Bóle towarzyszące kolce nerkowej często porównywane są z boleściami odczuwanymi podczas porodu i mogą się utrzymywać od kilku do nawet kilkunastu dni, jeśli szybko nie zostaną podjęte odpowiednie działania. W następstwie nieleczonej kamicy nerkowej może rozwinąć się tzw. schyłkowa niewydolność nerek (SNN).

W przebiegu kamicy nerkowej mogą pojawić się również takie objawy, jak nudności i wymioty, bladość skóry, spadek ciśnienia tętniczego, częste parcie na mocz, krwinko-lub krwiomocz, a w niektórych wypadkach także wysoka gorączka i dreszcze. W trakcie ataku stwierdza się również wzmożone napięcie mięśni dolnej części pleców oraz tzw. dodatni objaw Goldflama. Ocenia się go przeprowadzając test polegający na uderzaniu zaciśniętą pięścią w otwartą dłoń położoną na plecach w okolicy badanej nerki. Wystąpienie bólu w trakcie tej czynności oznacza wynik dodatni świadczący o toczących się procesach chorobowych w obrębie nerki, w tym także kamicy. Schorzeniu często towarzyszy również zakażenie układu moczowego, co jest wynikiem utrudnionego przepływu moczu i namnażania się w nim chorobotwórczych bakterii, prowadzących do rozwoju stanu zapalnego.

Przeczytaj także: Zapalenie dróg moczowych – objawy, leczenie

Jakie są czynniki ryzyka kamicy nerkowej?

Wśród czynników predysponujących do wystąpienia kamicy nerkowej wymienia się przede wszystkim: wiek, płeć, rasę, dietę i tryb życia, choroby współistniejące,wrodzone wady anatomiczne, kraj zamieszkania i uwarunkowania genetyczne. Szacuje się, że choroba najczęściej dotyka osoby w przedziale wiekowym od 20. do 50 roku życia, jednak coraz częściej pojawia się również u dzieci i młodzieży. Bardziej predysponowani do wystąpienia choroby są mężczyźni niż kobiety, a także osoby rasy białej, których szansa zachorowania jest aż czterokrotnie większa w porównaniu z przedstawicielami rasy czarnej i żółtej. Większą ilość przypadków stwierdza się również u mieszkańców krajów wysokorozwiniętych, np. w Europie odsetek zachorowań waha się między 5 a 10%, w USA około 13%, a w krajach azjatyckich schorzenie to dotyka tylko od 1 do 5% społeczeństwa. Jest to związane ze sposobem odżywiania osób w danych zakątkach świata oraz występowaniem niektórych schorzeń, np. otyłości, zwłaszcza typu brzusznego.

Inne choroby, które predysponują do rozwoju kamicy, to:

kwasica kanalików nerkowych, hiperkalciuria (zwiększone stężenie wapnia w moczu),
hiperoksaluria (zwiększone stężenie szczawianów w moczu),
cystynuria (zwiększone stężenie cystyny w moczu),
cukrzyca typu 2,
nadciśnienie tętnicze i hipercholesterolemia.

Badania wykazały również zwiększoną predyspozycję do wystąpienia kamicy nerkowej u nałogowych palaczy. Ponadto dieta bogata w białko, sód i szczawiany, jak również przyjmowanie za małych ilości płynów, stres oraz brak aktywności fizycznej prowadzą do tworzenia się złogów. Czynnikiem ryzyka jest także długotrwałe unieruchomienie, pozytywny wywiad rodzinny w kierunku kamicy oraz zażywanie niektórych antybiotyków (cefalosporyna, sulfonamid, nitrofurantoina, penicyliny szerokowachlarzowe). Również wysoka temperatura otoczenia może przyczyniać się do rozwoju choroby, co jest efektem nasilonej utraty wody wraz z potem, zwłaszcza jeśli nie towarzyszy temu odpowiednio wysoka podaż płynów.

Przeczytaj także: Czym jest ozonoterapia?

Jak zapobiegać powstawaniu kamicy nerkowej i jej nawrotom?

Kamica nerkowa ma duże tendencje do nawrotów, dlatego w przeciwdziałaniu wystąpienia ponownego ataku bardzo ważna jest profilaktyka. Szacuje się, że w przeciągu 10 lat od diagnozy, ponowny epizod dotknie około 50% chorych, a ryzyko jest tym większe, im młodszy był pacjent w momencie kiedy nastąpił pierwszy epizod.

Bardzo ważnym elementem profilaktyki jest odpowiednie nawodnienie. Minimalne dobowe zapotrzebowanie na płyny waha się od 2,5 do 3 litrów na dobę i uzależnione jest od wielu czynników (wiek, waga, płeć, aktywność fizyczna, stan zdrowia, pora roku, strefa klimatyczna). Wysoka podaż płynów sprawia, że przez nerki przepływa więcej wody, którą muszą przefiltrować, co tym samym nasila produkcję moczu. Dzięki temu niewielkie złogi są na bieżąco wydalane, co uniemożliwia tworzenie się większych kamieni. Nie wolno zapominać również o piciu wody wieczorem i przed snem- nocą mocz ulega zagęszczeniu, co sprzyja tworzeniu się złogów. Większe zapotrzebowanie na płyny stwierdza się również w czasie biegunki, wymiotów i gorączki. Jednocześnie warto wiedzieć, co pić, aby efektywnie nawodnić organizm. Najlepiej sprawdzi się tu niskozmineralizowana woda przy jednoczesnej całkowitej rezygnacji z napojów słodzonych i barwionych, mocnej czarnej herbaty, kawy, kakao oraz alkoholu.

Prawidłowa dieta jest nieodzownym elementem leczenia, jak i zapobiegania tworzeniu się kamieni nerkowych. Główną zasadą odżywiania jest więc unikanie produktów zawierających te związki, z których kamienie mogą się tworzyć. Wszystkie osoby, które przebyły kamicę nerkową lub są w grupie ryzyka, koniecznie muszą ograniczyć ilość spożywanej soli oraz białka zwierzęcego. Jednocześnie zaleca się spożywanie dużej ilości warzyw oraz- z zachowaniem umiaru- owoców, zwłaszcza cytrusów, a także dbałość o odpowiednią podaż błonnika w diecie. Jednak w zależności od typu kamicy, zalecenia żywieniowe mogą się różnić.

W przypadku kamieni szczawianowych przede wszystkim nie należy spożywać roślin bogatych w te związki, takich jak szpinak, szczaw, botwina, buraki czy rabarbar. Ponadto niewskazane jest jedzenie konserw (mięsnych i rybnych), ostrych przypraw, kakao i czekolady, kiszonek oraz glutaminianu sodu. Kamica fosforanowa natomiast wymaga wykluczenia alkalicznej wody mineralnej, słonych potraw, nasion, serów (żółtego, pleśniowego, topionego) oraz, jak w przypadku poprzedniej, kakao i czekolady, szczawianów i glutaminianu sodu.

W kamicy moczanowej ważne jest zrezygnowanie z kilku gatunków mięsa (wieprzowina, baranina, wołowina, podroby), niektórych ryb (śledzie, sardynki, szproty) i kawioru, orzechów, grzybów, roślin strączkowych oraz również z kakao, czekolady i produktów zawierających szczawiany. Kamica cystynowa wymaga spożycia dużej ilości wody- około 4,5 litra na dobę. Zrezygnować należy z potraw zawierających dużo białka zwierzęcego, a ograniczyć do minimum trzeba spożycie soli, ryb, jaj, soi oraz pszenicy.

Leczenie kamicy nerkowej w NZOZ Vitalea

Wśród badań wykonywanych przy podejrzeniu kamicy nerkowej jest określenie we krwi stężenia wapnia, fosforu, sodu, potasu i kwasu moczowego, a także kreatyniny. Warto sprawdzić również morfologię. Przy podejrzeniu współistniejącego zapalenia dróg moczowych należy wykonać dodatkowo badanie CRP, OB oraz posiew moczu.

W NZOZ Vitalea diagnostykę układu moczowego przeprowadza się na biorezonansie komórkowym na aparacie MORA. Możliwe jest wykrycie piasku oraz kamieni w obrębie nerek i pęcherza moczowego, a także stanów zapalnych. Następnie przechodzi się do terapii, w czasie której praca układu moczowego zostaje usprawniona za pomocą zabiegów bioinformacyjnych, w tym tzw. zabiegów obiegiem energii, których celem jest przywrócenie równowagi całego układu.

Przeprowadzamy również testy na obecność bakterii, w tym tych, które mogą powodować zakażenia w obrębie pęcherza moczowego i nerek. Ponadto w naszej placówce obowiązkowo wykonujemy także podstawowe badanie moczu, które dostarcza informacji na temat obecności ewentualnych erytrocytów, leukocytów, białka, glukozy, bilirubiny, urobilinogenu, nitratów, ciał ketonowych, kwasu askorbinowego, jak również pozwala na ocenę pH oraz ciężaru właściwego.

Dowiedz się więcej: Biorezonans komórkowy

Dowiedz się więcej: Terapia Mora