Neuropatia cukrzycowa – czym jest i jak ją leczyć?

Neuropatia cukrzycowa – co to jest?

Neuropatia cukrzycowa to zespół klinicznych lub subiektywnych objawów uszkodzenia obwodowego układu nerwowego rozwijających się w przebiegu cukrzycy przy jednoczesnym wyeliminowaniu innych możliwych przyczyn pojawienia się odczuwanych dolegliwości. Jest to jedno z najczęstszych przewlekłych powikłań cukrzycy, które znacząco ogranicza jakość i długość życia pacjenta. Może pojawić się u chorujących na typ I, typ II oraz w przebiegu cukrzycy wtórnej.

Chcesz skutecznie wyleczyć neuropatię cukrzycową?
Zapraszamy do kontaktu: 32 630 40 10

Neuropatia cukrzycowa, zaraz po urazach, stanowi główną przyczynę uszkodzenia włókien nerwowych. Powikłanie to dotyka w Polsce około 10-80% wszystkich diabetyków. Ryzyko wystąpienia neuropatii jest tym wyższe, im dłużej trwa choroba. Zależy to także od wieku oraz predyspozycji genetycznych chorego. Neuropatia cukrzycowa w początkowych stadiach rozwoju może zostać niezauważona. Dzieje się tak dlatego, że w pierwszym okresie może nie dawać ona szczególnie nasilonych objawów lub są to symptomy nietypowe, przypominające wiele innych schorzeń, co stanowi istotny problem diagnostyczny.

Rodzaje Neuropatii

Wyróżnia się trzy typy neuropatii- czuciową, autonomiczną i ogniskową.

Neuropatia czuciowa

W neuropatii czuciowej uszkodzeniu ulegają nerwy obwodowe, które przewodzą impulsy do mięśni i skóry. Charakteryzuje się objawem „skarpetek” oraz „rękawiczek”, czyli zaburzeniami czucia na stopach i dłoniach. Występuje również drętwienie, mrowienie, ból mięśni nóg i rąk, pieczenie, uczucie zimna lub gorąca. Chorzy na neuropatię czuciową cierpią również na zaburzenia odczuwania bólu i temperatury, a także na przeczulicę skórną, która polega na nieadekwatnym odczuwaniu dotyku.

Ciężar kołdry, ubrań czy uścisk dłoni powoduje ostry ból, który uniemożliwia normalne funkcjonowanie, a także sen, co wynika z faktu, iż dolegliwości zazwyczaj nasilają się w porze nocnej. Ten typ neuropatii ma charakter postępujący i może zostać zahamowany lub znacznie spowolniony wyłącznie dzięki prawidłowemu leczeniu cukrzycy i stałej kontroli poziomu cukru we krwi.

Neuropatia autonomiczna

Neuropatia autonomiczna uszkadza nerwy działające niezależnie od naszej woli, które odpowiadają za unerwienie wszystkich narządów wewnętrznych w ludzkim organizmie. Neuropatia autonomiczna najczęściej dotyka układu sercowo-naczyniowego, moczowo-płciowego oraz pokarmowego. Zaburzenia układu krwionośnego manifestują się tzw. hipotonią ortostatyczną, czyli nagłym spadkiem ciśnienia krwi przy zmianie pozycji z leżącej, pojawieniem się mroczków przed oczami, osłabieniem i zawrotami głowy, które mogą doprowadzić do utraty przytomności w pozycji stojącej. 

Występują także tzw. bez bólowe zawały serca oraz nieme niedokrwienie serca, czego następstwem mogą być nagłe zgony. W przypadku neuropatii autonomicznej w przewodzie pokarmowym zaczynają pojawiać się dolegliwości takie jak wzdęcia, nudności, wymioty oraz biegunki objawiające się najczęściej w nocy. Natomiast w układzie moczowo-płciowym neuropatia autonomiczna powoduje problemy z opróżnianiem pęcherza oraz tendencję do częstszych infekcji dróg moczowych, a także zaburzenia erekcji u mężczyzn oraz wydzielania śluzu pochwowego u kobiet. Co więcej, rozregulowaniu może ulec praca gruczołów potowych, czego efektem będzie zbyt obfite lub zbyt skąpe wydzielanie potu, oraz zmiany reakcji źrenic i zaburzenia smaku.

Neuropatia ogniskowa

Mechanizm neuropatii ogniskowej opiera się na bolesnym uszkodzeniu nerwów w jednym lub kilku miejscach ciała. Dzieje się tak, gdy w naczyniu krwionośnym zaopatrującym dany nerw lub grupę nerwów dojdzie do powstania zakrzepu. Objawia się to nagłym ostrym bólem, który mija po upływie kilku tygodni dopiero wówczas, gdy inny nerw przejmie funkcje nerwu upośledzonego. Dodatkowymi objawami występującymi w neuropatii ogniskowej to bóle kręgosłupowe, opadająca stopa oraz podwójne widzenie.

Aby zapobiec wystąpieniu neuropatii cukrzycowej oraz złagodzić objawy już istniejącej, należy przede wszystkim jak najwcześniej rozpocząć prawidłowe leczenie cukrzycy. Ponadto uregulować należy nadciśnienie tętnicze, jeśli występuje, a także utrzymywać prawidłową masę ciała oraz kontrolować poziom stężenia cholesterolu i triglicerydów we krwi. Porzucenia wymagają także nałogi, zwłaszcza palenie tytoniu oraz picie alkoholu.

Kwas alfa-liponowy w leczeniu neuropatii cukrzycowej

Leczenie neuropatii cukrzycowej może być skoncentrowane na jej przyczynie lub występujących objawach. Leczenie przyczynowe opiera się na wyrównaniu poziomu cukru we krwi w celu uniknięcia przewlekłych stanów hipoglikemii, jak również na przyjmowaniu substancji wykazujących działanie antyoksydacyjne. Ma to na celu zapobieganie uszkodzeniom układu nerwowego i regenerację już istniejących. Leczenie objawowe natomiast skupia się na osłabianiu występujących symptomów neuropatii, w głównej mierze na łagodzeniu bólu.

Zobacz jak leczyć Neuropatię Cukrzycową: Kwas Alfa-Liponowy

Kwas alfa-liponowy - silny antyoksydant

Diabetycy, ze względu na hiperglikemię, w znacznym stopniu narażeni są na szkodliwe działanie wolnych rodników i toksyn. Dlatego też suplementacja kwasu alfa-liponowego (ALA), będącego silnym antyoksydantem, jest u cukrzyków bardzo istotna. Działa on przeciwutleniająco, co oznacza, że zmniejsza stres oksydacyjny, usuwa wolne rodniki i regeneruje antyutleniacze wewnątrzkomórkowe. Wykazuje on także działanie przeciwcukrzycowe, ponieważ poprawia insulino-wrażliwość oraz obniża stężenie glukozy we krwi. Zwiększa się zdolność wątroby i mięśni do wychwytu glukozy. Zmniejsza się także ryzyko powstania reakcji zapalnych i uszkodzenia neuronów. Ma to na celu zatrzymanie procesów degeneracyjnych zachodzących w układzie nerwowym oraz poprawę jego funkcjonowania. Ponadto kwas alfa-liponowy wpływa na regenerację pozostałych antyoksydantów wewnątrzkomórkowych, takich jak glutation, witamina E i witamina C. Wszystkie te zbawienne działania kwasu ALA na organizm sprawiły, że nazywa się go „królem antyoksydantów” lub „antyoksydantem antyoksydantów”.

Suplementacja kwasu alfa-liponowego

Mimo, że kwas alfa-liponowy jest samoistnie produkowany przez ludzki organizm w mięśniach i wątrobie oraz występuje w niektórych pokarmach (takich jak np. szpinak, brukselka, brokuł, pomidor, otręby ryżowe), to jego poziom we krwi bez dodatkowej suplementacji jest za niski do osiągnięcia stężeń leczniczych. Konieczne jest więc dodatkowe przyjmowanie kwasu ALA, najlepiej w formie wlewów kroplowych. Jego syntetyczna postać jest lepiej przyswajana przez organizm, a podanie go bezpośrednio do krwioobiegu dodatkowo zwiększa jego wchłanialność.

Terapeutyczne działanie kwasu alfa-liponowego w neuropatii cukrzycowej zostało wielokrotnie udokumentowane w badaniach klinicznych. Dowiedziono, że ma pozytywny wpływ na proces odbudowy neuronów oraz powoduje ustępowanie dolegliwości bólowych.