WŁOŚNICA - bardzo groźna choroba odzwierzęca

Co to jest włośnica i co ją wywołuje?

Włośnica, zwana także trychinozą lub trichinellozą, to odzwierzęca choroba pasożytnicza wywołana przez włośnia krętego. Należy on do nicieni z rodziny Trichinellidae i uznawany jest za jednego z najgroźniejszych dla ludzi pasożytów. Jest osobnikiem tzw. poliksenicznym, czyli wielożywicielowym, co znaczy, że może być obecny w organizmach wielu różnych zwierząt i każdy z nich jest żywicielem ostatecznym (żywiciele pośredni nie występują). Rezerwuarem włośnia jest aż 150 gatunków, wśród których przodują mięsożercy i wszystkożercy, w tym także człowiek. 

Potrzebujesz więcej informacji jak leczyć włośnice?
Zapraszamy do kontaktu: 32 630 40 10

Pasożyt trafia do organizmu ludzkiego poprzez spożycie zarażonego larwami mięsa, zwłaszcza dzików i świń, w mniejszym stopniu koni lub owcy. Włosień kręty może być także obecny w mięśniach m.in. psów, kotów, kóz, nutrii, jenotów, królików, lisów, wilków, niedźwiedzi i szczurów. Otoczka larwy zostaje strawiona w żołądku pod wpływem soku żołądkowego, a uwolniona larwa przedostaje się do jelita cienkiego, gdzie po upływie dwóch-trzech dób osiąga dojrzałość płciową. Po kopulacji samce giną, natomiast samice rodzą około półtorej tysiąca nowych larw. Z jelita przedostają się one do krwi i limfy, skąd ostatecznie trafiają do mięśni poprzecznie prążkowanych. Tam zwijają się przyjmując postać spiralną, a następnie ulegają otorbieniu. W tym czasie mogą przeżyć i zachować zdolność do inwazji nawet przez kilkadziesiąt lat. Ciekawym jest fakt, że włosień kręty nie posiada układu oddechowego, lecz oddycha tlenowo całą swoją powierzchnią. Potrafi także oddychać beztlenowo, co umożliwia mu przeżycie w trudnych warunkach.

Do tej pory odkryto dziewięć chorobotwórczych gatunków włośnia, z czego w Polsce występują cztery z nich:

• Trichinella spiralis,
• Trichinella pseudospiralis,
• Trichinella nativa,
• Trichinella britovi.

Spośród wszystkich wymienionych, trzy ostatnie dominują wśród zwierząt dzikożyjących, a T. spiralis i T. britovi występują najczęściej. Polska pod względem liczby zachorowań zajmuje piąte miejsce w Europie, a dane z lat 1994-2014 wykazały najwięcej przypadków włośnicy u ludzi kolejno w województwach: wielkopolskim, zachodniopomorskim, kujawsko-pomorskim i pomorskim. 

Jakie sąobjawy włośnicy?

U zwierząt włośnica nie wywołuje żadnych widocznych objawów. U ludzi natomiast zakażenie włośniem powoduje:

• Wysoką temperaturę ciała - nawet do 40^oC,
• Bóle brzucha i biegunkę,
• Obrzęki twarzy i powiek,
• Bóle mięśni, w tym także mięśni gałki ocznej,
• Wybroczyny podspojówkowe i podpaznokciowe,
• W badaniu krwi stwierdza się eozynofilię (podwyższone stężenie granulocytów kwasochłonnych) i leukocytozę (zwiększona ilość krwinek białych we krwi).

Na obraz kliniczny choroby i nasilenie objawów wpływ ma ilość spożytych żywych larw pasożyta oraz wiek osoby zakażonej. Ciężki przebieg włośnicy może doprowadzić do rozwoju poważnych powikłań ze strony układów: krążenia (zapalenie mięśnia sercowego), oddechowego (zapalenie płuc) i nerwowego (zapalenie mózgu), a nawet zakończyć się zgonem.

Jak można zarazić się włośnicą?

Człowiek zaraża się wyłącznie przez spożycie mięsa zainfekowanego larwami włośnia. Największe zagrożenie stanowi wieprzowina oraz mięso z dzika, które nie zostały odpowiednio przebadane pod kątem obecności pasożyta. W Europie największa liczba zachorowań na włośnicę wśród ludzi spowodowana jest właśnie przez spożycie zarażonego mięsa dzików. Wśród tych zwierząt nadal obserwuje się rosnącą tendencję do występowania włośnia. 

Niedopieczone, niedogotowane lub spożywane na surowo wyroby wędliniarskie wykonane z zakażonego surowca są wyjątkowo niebezpieczne dla zdrowia i życia ludzi. Niektóre gatunki włośnia (T. nativa) są wyjątkowo odporne na niskie temperatury i przy -18^oC wykazują zdolność do inwazji nawet do czterech lat. W warunkach klimatu umiarkowanego i w temperaturze od 4^oC do 13^oC larwy pasożyta przeżywają w mięsie minimum trzy miesiące, w czasie których cały czas pozostają zdolne do inwazji. Giną natomiast podczas obróbki cieplnej- musi ona trwać co najmniej 30 minut na każdy kilogram przygotowywanego mięsa. Warto wiedzieć, że człowiek zakażony włośniem nie stanowi zagrożenia dla innych ludzi- pasożyt nie przenosi się bowiem z człowieka na człowieka.

Zwierzęta ulegają zarażeniu włośniem wskutek spożycia mięsnych odpadów poubojowych lub padliny. Przypuszcza się również, że gryzonie, zwłaszcza szczury, mają wpływ na rozprzestrzenianie pasożyta, szczególnie w obrębie gospodarstw i ferm. W miejscach, w których wykryto ognisko włośnicy, odsetek zarażonych gryzoni wahał się między 29-40%. Nie ma jednak pewności, czy nie zaraziły się one jedząc to samo zainfekowane larwami mięso, co trzoda. Mimo to jest to prawdopodobna przyczyna wykrywania włośni również u ptaków drapieżnych, których podstawowym pożywieniem są właśnie gryzonie. W związku z tym uważa się, że szczury odgrywają znaczącą rolę w przenoszeniu pasożyta między środowiskiem domowym (synantropijnym) a leśnym (sylwatycznym).

Jak sprawdzić, czy jesteś zarażony/a włośnicą?

W klinice Vitalea do diagnostyki pasożytów wykorzystuje się biorezonans komórkowy na aparacie MORA. Jest to metoda oparta za zasadach biofizyki i fizyki kwantowej, opracowana przez dr Franza Morella i inż. Ericha Rasche. Biorezonans komórkowy wykrywa obce drgania w organizmie, emitowane przez patogeny chorobotwórcze, a następnie przetwarza je w terapię. Aparat MORA umożliwia sprawdzenie w organizmie obecności aż 21 pasożytów, w tym m.in. włośnia krętego, glisty ludzkiej, owsików, przywry trzustkowej, motylicy wątrobowej, toksoplazmozy i rzęsistka pochwowego. Badanie polega na sprawdzeniu odpowiedzi organizmu na zakończeniach meridian, czyli kanałów energetycznych, rozmieszczonych na palcach rąk i stóp. Test trwa zaledwie kilka minut, a wyniki znane są od razu. Zarówno badanie, jak i terapia, są całkowicie bezbolesne i nieinwazyjne, dlatego biorezonans komórkowy doskonale sprawdza się również w diagnostyce i leczeniu dzieci.

Więcej o biorezonansie komórkowym: Biorezonans komórkowy

Więcej o terapii MORA: Terapia MORA