OPRYSZCZKA - objawy, rodzaje, sposoby leczenia

Opryszczka to jedno z najczęstszych zakażeń wirusowych na świecie. Szacuje się, że nosicielami wirusa jest aż 50-90% całej populacji. Mimo tak dużego rozpowszechnienia, nie należy go bagatelizować- nieleczony może doprowadzić do rozwoju poważnych powikłań.  

Potrzebujesz więcej informacji poradzić sobie z opryszczką?
Zapraszamy do kontaktu: 32 630 40 10

Opryszczka - jakie są jej rodzaje?

Opryszczka to objaw zakażenia wirusem Herpes Simplex, w skrócie oznaczanym jako HSV. Istnieją dwa rodzaje wirusa: HSV-1 oraz HSV-2, a różnica między nimi dotyczy głównie obszarów ciała, na których powodują wystąpienie objawów.

Pierwszy typ wirusa, HSV-1, odpowiada przede wszystkim za opryszczkę okolicy ust, skóry twarzy oraz błony śluzowej jamy ustnej. Może umiejscawiać się również w nosie oraz na skórze dookoła nozdrzy. Przenosi się poprzez bezpośredni bliski kontakt skórny, a także przez ślinę (np. pocałunki) oraz zakażone przedmioty- szklankę, sztućce, butelkę, szminkę czy ręcznik, z których korzystała osoba chora, a które mając kontakt ze skórą lub błonami śluzowymi zdrowej osoby mogą doprowadzić do jej zarażenia. Do pierwszej infekcji HSV-1 dochodzi najczęściej już w okresie dzieciństwa.

Z kolei drugi typ wirusa, HSV-2, wywołuje głównie opryszczkę narządów rozrodczych, lecz wykwity mogą być zlokalizowane także w okolicy odbytu, na skórze pośladków czy w pachwinach. U kobiet możliwe jest także umiejscowienie zmian w pochwie oraz na szyjce macicy. HSV-2 przenoszony jest przede wszystkim na drodze kontaktów płciowych, dlatego zakażenie to w większości dotyczy osób aktywnych seksualnie. Wirus przenosi się zarówno poprzez kontakt z pęcherzykami surowiczymi, jak również z wydzielinami z narządów rozrodczych. Zakażenie tym typem wirusa jest powszechniejsze u kobiet ze względu na większą powierzchnię błon śluzowych w drogach rodnych, przez które wirus wnika do organizmu. Do zakażenia wirusem typu 2 predysponuje również obecność innych schorzeń, takich jak waginoza bakteryjna, choroby zakaźne, w tym zakażenie wirusem HIV, i inne choroby przenoszone drogą płciową.  

Przeczytaj także: Cytomegalowirus - cicha epidemia

Mimo istniejącego podziału na rodzaje wirusa i typowe dla nich miejsca tworzenia wykwitów, to nierzadko dochodzi do sytuacji, w której to wirus HSV-1 powoduje infekcje okolicy genitaliów, a HSV-2 wywołuje opryszczkę ust i twarzy. Odwrócenie tego typowego schematu staje się coraz powszechniejsze i w dużej mierze dotyczy ludzi młodych i nastolatków, co spowodowane jest m.in. zmianą upodobań seksualnych oraz preferencją seksu oralnego jako stosunku niezagrażającego zajściem w ciążę.

Opryszczka - objawy

Pierwotne zakażenie wirusem opryszczki zwykle ma dłuższy i cięższy przebieg niż nawrót infekcji. Okres wylęgania choroby wynosi zwykle 1-26 dni, jednak najczęściej symptomy pojawiają się już po upływie 6-8 dni od zakażenia. Wirus HSV w fazie uśpienia przebywa w komórkach nerwowych i nie daje żadnych dolegliwości. Jednak gdy zaistnieją sprzyjające warunki, aktywuje się i powoduje powstawanie charakterystycznych zmian skórnych.

Najczęściej do infekcji wirusem HSV dochodzi w wyniku bliskiego kontaktu ze skórą lub błonami śluzowymi chorego, na których pojawiły się wykwity opryszczki- wydzielina z pęcherzyków jest najbardziej zakaźna. Objawy zapowiadające (tzw. prodromalne) rozwój opryszczki obejmują przede wszystkim: mrowienie, swędzenie, pieczenie, uczucie ściągnięcia i lekkie zaczerwienienie skóry w danej okolicy. Po upływie około 1-3 dni w tej okolicy pojawiają się niewielkie pęcherzyki wypełnione przezroczystym płynem surowiczym. W tej fazie opryszczka jest najbardziej zaraźliwa. W ciągu kolejnych kilku dni pęcherzyki pękają i na ich miejscu zaczynają tworzyć się nadżerki, a następnie strupki.     

W przebiegu infekcji HSV-2 dodatkowo mogą występować problemy z oddawaniem moczu (ból i pieczenie w trakcie mikcji) oraz powiększenie okolicznych węzłów chłonnych, głównie pachwinowych. Mogą pojawić się także objawy ogólne, takie jak podwyższona temperatura ciała, uczucie „rozbicia” oraz ból mięśni i skóry.

W większości przypadków opryszczka ma charakter nawrotowy, choć u niektórych osób może pojawić się tylko raz w życiu. Należy zaznaczyć, że wirus HSV raz „złapany” zostaje w ludzkim organizmie do końca życia. Bezobjawowi nosiciele wirusa, którzy stanowią blisko 50% wszystkich zarażonych, również mogą zakażać! Badania wykazały, że większość infekcji ma miejsce właśnie podczas bezobjawowej fazy choroby.

Opryszczka - możliwe powikłania

Opryszczka w fazie aktywnej bardzo łatwo się rozprzestrzenia, dlatego nietrudno przenieść ją na inne obszary ciała. Wyjątkowo niebezpieczne jest dostanie się wirusa do oka, co może spowodować zapalenie spojówki lub rogówki wraz z jej owrzodzeniem, co grozi nawet całkowitą utratą wzroku. Co więcej, HSV-1 może wywołać zapalenie mózgu, z kolei HSV-2 zajęcie opon mózgowo-rdzeniowych. Warto również wiedzieć, że pierwotne zarażenie wirusem opryszczki u kobiet w ciąży może doprowadzić do poronienia, uszkodzenia płodu oraz porodu przedwczesnego.

Opryszczka - czynniki ryzyka nawrotu

Utajona opryszczka może nawrócić. Najczęściej zdarza się to w sytuacji obniżonej odporności organizmu, np. w trakcie trwania innej infekcji (grypa, przeziębienie, angina itp.). Spadek odporności często towarzyszy również takim sytuacjom, jak np. przewlekły stres, wyczerpanie organizmu, przegrzanie (m.in. w wyniku nadmiernego opalania się) lub przemarznięcie oraz niedobór witamin i mikroelementów. Aktywacja wirusa może nastąpić również przed lub w trakcie menstruacji u kobiet, a także po zabiegach: chirurgicznych, stomatologicznych oraz z zakresu medycyny estetycznej lub kosmetologii. Wahania temperatury powietrza, stany niedożywienia oraz gorączka także predysponują do pojawienia się opryszczki.

Opryszczka - sposoby leczenia i zapobiegania nawrotom

W trakcie aktywnej infekcji zaleca się stosowanie leków zawierających acyklowir, czyli związek o silnym działaniu przeciwwirusowym. Występuje on w postaci tabletek stosowanych doustnie, a także jest składnikiem maści i kremów przeznaczonych do zewnętrznego leczenia opryszczki. Najlepsze efekty osiąga się wtedy, gdy lek zostanie zastosowany jeszcze przed pojawieniem się pęcherzyków, czyli w fazie prodromalnej. To pozwala na ograniczenie wielkości wykwitu, zmniejszenie bolesności i skrócenie czasu trwania aktywnej infekcji. Warto dodatkowo zastosować suplementację witamin z grupy B oraz witaminy C. Aby nie roznieść wirusa na inne okolice ciała, nie należy dotykać ani rozdrapywać pęcherzyków, a po każdej aplikacji maści konieczne jest dokładne umycie rąk.  

Zarówno w zapobieganiu nawrotom, jak i leczeniu aktywnej opryszczki bardzo ważna jest dbałość o prawidłową odporność organizmu. W tym celu w naszej Klinice stosujemy kroplówki witaminowe oraz zabieg ozonowania krwi. Ozon pozwala nie tylko na stymulowanie odpowiedzi obronnej ustroju, ale również działa bezpośrednio na chorobotwórczego wirusa. Zatrzymuje jego replikację, dzięki czemu hamuje rozwój opryszczki oraz przyspiesza jej gojenie. Stosowany profilaktycznie pozwala na wydłużenie okresów uśpienia HSV, dzięki czemu opryszczka pojawia się znacznie rzadziej i trwa krócej. Z kolei kroplówki witaminowe, które w składzie zawierają silne antyoksydanty, sprzyjają podniesieniu zdolności obronnych organizmu, jak również usuwają wolne rodniki i eliminują stany zapalne. Są niezbędnym elementem leczenia, stosowanym bezpośrednio po ozonoterapii.    

Poznaj nasze: Sposoby na opryszczkę

Opryszczka - profilaktyka zakażenia

Najistotniejszym czynnikiem profilaktycznym zakażeń, nie tylko wirusem opryszczki, jest edukacja. Ponieważ zarówno infekcje wirusowe jak i inne choroby przenoszone drogą płciową dotykają coraz młodszych osób, niezmiernie ważne jest przekazywanie rzetelnej wiedzy nastolatkom o sposobach zapobiegania rozprzestrzenianiu się tego typu chorób. Warto również wiedzieć, że zarażenie jednym typem wirusa opryszczki nie chroni przed zarażeniem się drugim!

Aby uniknąć zakażenia wirusem opryszczki, należy:

• unikać bliskiego kontaktu z osobami z aktywną infekcją,
• nie korzystać z tych samych szklanek, sztućców, szminek i ręczników co inne osoby,
• używać prezerwatyw,
• unikać częstych zmian partnerów seksualnych.