Dieta w SIBO - Co jeść a czego unikać?

Small intestinal bacterial overgrowth, w skrócie SIBO, to choroba, w której dochodzi do przerostu flory bakteryjnej jelita cienkiego. Charakterystyczna jest hipertrofia ilości bakterii w odcinku jelita cienkiego lub występowanie w tym jelicie nietypowych szczepów bakterii. Ta niecodzienność prowadzi do zaburzenia prawidłowego wchłaniania i trawienia składników pokarmowych oraz postępujące uszkadzanie jelit.

Jaką dietę powinno stosować się przy SIBO

Potrzebujesz więcej informacji jak ułożyć dietę przy SIBO?
Zapraszamy do kontaktu: 32 630 40 10

Przyczyny występowania choroby SIBO

W prawidłowej pracy przewodu pokarmowego, w zależności od odcinka układu trawiennego, średnia ilość bakterii to 1011-1012 w 1γ treści jelitowej, w jelicie cienkim 103-104. Bakterie w przewodzie pokarmowym pełnią rozmaite funkcje- od produkcji niektórych witamin, przez fermentacje węglowodanów, aż do stymulacji ludzkiego układu odpornościowego.

Mikroflora naszego organizmu, to znaczy jej ilość, skład i rozmieszczenie w układzie pokarmowym zależy od: obecności enzymów trawiennych, kwaśnej treści żołądkowej i ilości kwasów żółciowych oraz motoryki przewodu pokarmowego. W momencie, w którym któryś z tych czynników jest zaburzony, może spowodować namnażanie się bakterii w górnym odcinku przewodu pokarmowego i powodować wystąpienie SIBO.

Do czynników odpowiedzialnych za powstawanie niechcianego przerostu bakterii w mikroflorze przewodu pokarmowego zaliczamy: achlorhydrię (bezkwaśność), nieprawidłowe wydzielenie enzymów trzustkowych, nieprawidłowości immunologiczne (np. AIDS, niedobór IgA) oraz inne zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, takie jak np. guz jelita cienkiego czy uchyłki jelit.


Jakie są objawy SIBO?

Objawy u osób borykających się z SIBO są różnorodne, jednak wszystkie mają taką samą przyczynę – uszkodzenie jelita cienkiego spowodowane zaburzeniami wchłaniania i trawienia w przewodzie pokarmowym przez nadmiar bakterii w jelicie.

Do objawów charakterystycznych dla SIBO zaliczamy:

  • biegunkę tłuszczową,
  • zaburzenia wchłaniania tłuszczów i witamin A, D, E i K (rozpuszczalnych w tłuszczach),
  • biegunkę osmotyczną i powstawanie wzdęć i gazów,
  • pobudzenie perystaltyki jelit,
  • zaburzenia trawienia dwucukrów,
  • uszkodzenia rąbka szczoteczkowego (wchłaniającego) w jelicie;
  • SIBO może dawać także objawy spoza przewodu pokarmowego.

Najbardziej charakterystyczne dla pacjenta objawy, dające podstawę do zdiagnozowania SIBO to:

  • uporczywe bóle brzucha,
  • biegunki,
  • skurcze jelit,
  • niezamierzona utrata masy ciała,
  • wzdęcia,
  • gazy,
  • objawy spowodowane niedoborami witamin z grupy B (przede wszystkim B12) i witamin rozpuszczalnych w tłuszczach,
  • wysypki skórne,
  • rumień guzowaty,
  • stłuszczenie wątroby,
  • zapalenie wątroby i nerek.

Wśród chorób powiązanych z SIBO coraz częściej wymienia się zespół jelita drażliwego (IBS). Dodatkowo, jako podłoże choroby bądź efekt SIBO, wymienia się: astmę, trądzik, anemię, celiakię, nietolerancję laktozy, cukrzycę, IBS, kamienie żółciowe, refluks, pasożyty, zapalenie wątroby, trzustki, marskość wątroby, chorobę Parkinsona i inne. W przypadku występowania objawów pokarmowych i/lub którejś z chorób warto pomyśleć o testach diagnostycznych na SIBO.

Dowiedz się więcej: Co warto wiedzieć o SIBO?


Jak zdiagnozować SIBO?

W diagnostyce SIBO znane jest kilka metod. W ocenie przerostu bakteryjnej flory jelita stosuje się:

  1. badania mikrobiologiczne treści jelita cienkiego i określenie liczby bakterii,
  2. wodorowe testy oddechowe, do których wykorzystuje się glukozę lub laktulozę,
  3. testy oddechowe z wykorzystaniem substancji zawierających węgiel znakowany,
  4. testy z wykorzystaniem p-aminobenzenu.

Sprawdź: Sposoby na SIBO


Dieta w SIBO

Po zdiagnozowaniu SIBO niezbędnym elementem leczenia jest odpowiednia dieta. Wśród najważniejszych wymienia się:

  1. SCD (Specific Carbohydrate Diet),
  2. GAPS (Gut and Psychology Syndrome Diet)
  3. LFD/FODMAP (Low Foodmap Diet).

Wymienione diety można ze sobą łączyć, według preferencji żywieniowych pacjenta, jednak

ważne jest przestrzeganie ich wspólnych założeń w celu eliminacji produktów stanowiących pożywkę dla rozwoju bakterii.


DIETA SIBO SCD

Dieta SCD charakteryzuje się ograniczeniem spożywania węglowodanów złożonych, jako produktów, które nie są prawidłowo trawione przez organizm. Nieprawidłowe wchłanianie prowadzi do namnażania się bakterii i drożdżaków w jelitach, a co za tym idzie- do niszczenia komórek w jelicie, stanu zapalnego, nadmiernej ilości kwasów, gazów i złego samopoczucia. Eliminacja wielocukrów i produktów wysoko przetworzonych prowadzi do stabilizacji mikroflory jelitowej oraz poprawia trawienie, jednocześnie zmniejszając stan zapalny organizmu.

Z diety eliminujemy:

  • produkty zawierające gluten oraz zboża bezglutenowe,
  • mięso przetworzone i wyroby mięsne,
  • soję,
  • nabiał,
  • niektóre warzywa strączkowe, jak fasola czy groch,
  • przetwory owocowe i warzywne,
  • wybrane warzywa skrobiowe,
  • słodziki.

Dozwolone w diecie natomiast są:

  • jaja,
  • chude mięsa,
  • miód,
  • warzywa i owoce,
  • orzechy,
  • nasiona,
  • wybrane rośliny strączkowe.


DIETA SIBO GAPS

Dieta GAPS to bardziej wymagająca wersja diety SCD. Jest ona jednym z elementów składowych leczenia: detoksykacja, suplementacja oraz dieta. Dietę rozpoczyna się w pierwszej fazie od większych restrykcji w celu zredukowania bólu oraz rozpoczęcia procesu leczenia, a następnie można powoli rozszerzać żywienie.

Zabronione w diecie są:

  • zboża,
  • cukier i słodziki,
  • warzywa skrobiowe,
  • produkty przetworzone,
  • produkty z dodatkiem barwników,
  • zagęstników,
  • konserwantów,
  • soja i produkty sojowe,
  • rośliny strączkowe,
  • nabiał,
  • kawa i herbata.


DIETA SIBO LFD

W założeniu diety FODMAP ogranicza się spożywanie produktów zawierających duże ilości węglowodanów. LFD przewiduje, że znaczna ilość fermentujących mono-, di- i oligosacharydów oraz zmniejszone ich wchłanianie drażnią jelita i powodują bóle brzucha, wzdęcia, gazy, wymioty czy biegunki.

Dieta FODMAP podzielona jest na dwa etapy, wśród których pierwszy etap trwa 6-8 tygodni i polega na eliminacji cukrów, natomiast w drugim, zależnie od stanu zdrowia pacjenta, można stopniowo rozszerzać dietę.

Zabronione w diecie są:

  • zboża zawierające gluten,
  • nasiona roślin strączkowych,
  • wybrane warzywa i owoce,
  • cukier,
  • słodziki,
  • znaczna część nabiału.


Konsultacja dietetyczna

Należy pamiętać, że powyższe zalecenia diety w zdiagnozowanej chorobie przerostu mikroflory jelitowej to ogólne wskazówki co wyeliminować, a co spożywać, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego.

Warto skorzystać z wizyty u wykwalifikowanego dietetyka w celu zastosowania zbilansowania jadłospisu nie tylko pod kątem produktów zalecanych i przeciwwskazanych, ale również zgodnego z założeniami diety, ilością składników pokarmowych, mineralnych i witamin. Zmiana stylu życia pod okiem dietetyka klinicznego to najlepsza droga do osiągnięcia sukcesu wymarzonej sylwetki, zapobiegania problemów ze strony przewodu pokarmowego, zmniejszeniu dolegliwości i poprawy stanu zdrowia.

Dowiedz się więcej: Dietetyk Katowice

Ulubione ()