BĄBLOWIEC – czy „pasożyt lisów” jest zagrożeniem dla ludzi?

Co to jest bąblowiec?

Bąblowiec (Echinococcus) to niewielki tasiemiec pasożytujący w jelicie cienkim zwierząt z rodziny psowatych, głównie lisów i jenotów, rzadziej psów. W zależności od kontynentu jego żywicielami ostatecznymi mogą być także wilki, szakale, kojoty oraz psy dingo. Wyróżnia się dwa główne typy pasożyta: bąblowiec jednojamowy (E. granulosus) oraz wielojamowy (E. multilocularis), z czego ten pierwszy występuje na terenie Polski znacznie częściej.

Potrzebujesz więcej informacji jak wykryć bąblowca w organizmie?
Zapraszamy do kontaktu: 32 630 40 10

Bąblowiec osiąga wielkość do 3 milimetrów i składa się z główki oraz 3-5 członów. Ostatni z nich to człon maciczny, w którym znajduje się nawet kilkaset jaj, które wraz z odchodami żywiciela trafiają do środowiska, skąd następnie dostają się do przewodu pokarmowego gryzoni (żywiciele pośredni) i w wątrobie zamieniają się w larwy. Kiedy zakażony gryzoń zostanie upolowany przez żywiciela ostatecznego (np. lisa), wówczas w jego jelicie cienkim larwy rozwijają się w dorosłe tasiemce. Gdy pasożyt trafi do organizmu człowieka, który jest tzw. żywicielem przypadkowym, wywołuje chorobę o nazwie bąblowica.      

Przeczytaj także: Kroplówki z witaminą c

Jakie są objawy bąblowicy?

Przebieg bąblowicy wywołanej tasiemcem wielojamowym objawami przypomina chorobę nowotworową- powstaje cysta, z której uwalniane są liczne pęcherzyki, które następnie wraz z krwią wędrują do innych narządów, powodując przerzuty i w konsekwencji rozwój kolejnych torbieli. Jest on głównie przenoszony przez lisy i inne gatunki z rodziny psowatych. Z kolei bąblowiec jednojamowy nie daje przerzutów, za to jego cysty mogą rosnąć do bardzo dużych rozmiarów. Jego żywicielami pośrednimi są najczęściej owce i świnie, natomiast ostatecznym- pies. Ten typ bąblowca znacznie powszechniej występuje na terenie Polski, a rokowanie w jego przypadku jest dużo bardziej pomyślne.  

Gdy jaja pasożyta dostaną się do ludzkiego organizmu i przeistoczą w larwy, wędrują wraz z krwią do różnych narządów. Bąblowiec atakuje głównie wątrobę, ale także mózg, płuca, nerki, śledzionę, a nawet kości oraz gałkę oczną. W zależności od umiejscowienia cyst, ilości pęcherzy i przerzutów, objawy będą się od siebie różnić. Warto wiedzieć, że bąblowiec rośnie bardzo powoli (około 1 cm na rok), dlatego objawy, wynikające najczęściej z ucisku cysty na okoliczne tkanki, mogą pojawić się dopiero po kilku lub kilkunastu latach od zakażenia, gdy torbiel osiągnie znaczne rozmiary.

Jeśli pasożyt umiejscowi się w wątrobie, objawiać się będzie bólem w prawej okolicy podżebrowej, złym samopoczuciem, a nawet żółtaczką. Zaatakowanym płucom towarzyszy kaszel i duszności, krwioplucie i ból w klatce piersiowej; zwiększa się też prawdopodobieństwo rozwoju zapalenia płuc. Symptomy nefrologiczne to głównie zaburzenia funkcjonowania nerek, ból i krwiomocz, natomiast wśród objawów neurologicznych wymienia się bóle głowy, zaburzenia psychiczne i uszkodzenie mózgu, które może doprowadzić do zgonu.

Jak dochodzi do zarażenia ludzi bąblowcem?

Jaja bąblowca wraz z odchodami żywicieli ostatecznych trafiają do środowiska- najczęściej jest to runo leśne i jego płody, w tym także grzyby, jagody, poziomki, borówki czy jeżyny. Zjedzenie nieumytego, surowego owocu, na którym znajdowały się jaja pasożyta skutkuje przedostaniem się ich do przewodu pokarmowego człowieka, gdzie zmieniają się w larwy. Stamtąd poprzez krew roznoszone są po całym organizmie i mogą osiadać w różnych narządach, przyjmując formę torbieli. Jaja pasożyta mogą znajdować się również na sierści zwierząt, w tym także psów.

Żywicielem pośrednim bąblowca mogą być także zwierzęta hodowlane, takie jak kozy, świnie, owce oraz krowy, a spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa pochodzącego z zainfekowanych osobników stwarza poważne ryzyko zakażenia. Zagrożeniem jest również zanieczyszczona woda.

Warto wiedzieć, że jaja bąblowca są bardzo odporne na warunki środowiskowe. W wyschniętych odchodach, w piasku czy ziemi ich zdolność do inwazji szacuje się na ponad 12 miesięcy. Potrafią przetrwać niebywale długi okres czasu w bardzo niskich temperaturach (przy -70oC są zdolne do zarażania przez ok. 96 godzin; przy -27oC potrafią przetrwać nawet 54 dni). Zdecydowanie gorzej znoszą wysoką temperaturę- giną już przy wartościach wyższych niż 50oC. Z tego powodu należy zawsze pamiętać o tym, aby owoce, zwłaszcza leśne, zawsze dokładnie myć przed spożyciem. Obróbka termiczna także wystarcza do tego, aby wyeliminować zagrożenie.

Ponieważ żywicielami ostatecznymi bąblowca są m.in. lisy, jenoty i psy, to osoby mające zawodowo kontakt z tymi zwierzętami (lub ich odchodami) będą najbardziej narażone na zarażenie. W grupie ryzyka są więc: leśnicy, garbarze, myśliwi, weterynarze, a nawet rolnicy, ogrodnicy i właściciele psów.

Jak można wykryć bąblowca w organizmie?

W klinice Vitalea do diagnostyki pasożytów wykorzystuje się biorezonans komórkowy na aparacie MORA. Umożliwia wykrycie 21 pasożytów, w tym bąblowca, toksoplazmozę, glistę ludzką, przywry, owsiki, lamblię, rzęsistka i wiele innych. Badanie polega na sprawdzeniu odpowiedzi organizmu na zakończeniach meridian rozmieszczonych na palcach rąk i stóp, z których każda odpowiada za inny układ lub narząd w organizmie. Badanie jest całkowicie bezbolesne i bezinwazyjne, dlatego jest to metoda polecana także w przypadku dzieci. Wyniki testu znane są natychmiast. Po określeniu, jakie pasożyty bytują w organizmie Pacjenta, przystępuje się do terapii niszczącej, również za pomocą tego samego urządzenia.

Dowiedz się więcej o badaniu na biorezonansie komórkowym na aparacie MORA: Biorezonans komórkowy MORA


Ulubione ()